سیاست یزیدی، قیام حسینی

فجایع امروز عربستان در یمن، من را به این فکر انداخت که سری به تاریخ ائمه بزنم و به این سؤال پاسخ دهم که اگر ائمه به‌جای ما بودند چگونه عمل می‌کردند؟

به نظر می‌رسد عربستان زمان ملک عبدالله با عربستان زمان ملک سلمان بسیار متفاوت است. همان‌گونه که رهبری فرمودند عربستان امروز توسط چند جوان سعودی بی‌تجربه اداره می‌شود که جنبه توحش را غلبه دادند اما در زمان پادشاه قبلی سعودی، سیاست خارجی عربستان متانت و خویشتن‌داری بیشتری داشت.(1)

همان‌گونه که در تاریخ مشاهده می‌کنیم، سیاست معاویه به این دلیل در ظاهر موفق بود که ظاهر را نگه می‌داشت و نمی‌توانستیم به او اطلاق حاکم کافر کنیم. او ریاکارانه و فریبکارانه حکومت را نگه داشت و حتی در جنگ صفین مشاهده می‌کنیم که برای شکست سپاه اسلام، قرآن بر نیزه می‌کند. معاویه همین نکته را رمز موفقیت خود می‌داند به همین دلیل در وصیتش به پسرش می‌گوید:

«به‌راستی‌که من از کسی بیمناک نیستم که با تو در امر خلافت به نزاع برخیزد جز از چهار نفر: حسین بن علی... اما حسین بن علی مردی است سبک‌بار و مردم عراق هیچ‌گاه او را رها نخواهند کرد تا او را به قیام وادارند و اگر قیام کرد و تو بر وی چیره شدی از او درگذر، که او را رحمی نزدیک و حقی بزرگ و خویشی نزدیک با محمد (ص) است.» (کامل ابن‏اثیر، ج 4، ص 6؛ تاریخ طبری، ج 6 ص 179.)

در اوایل امامت، امام حسین (علیه‌السلام) نیز حضرت در برابر معاویه قیام نکرد بلکه به روشنگری می‌پرداخت اما در زمان یزید که حتی ظواهر اسلام را رعایت نمی‌کرد، حضرت برای احیای اسلام راستین قیام کرد زیرا اگر چنین شرایطی ادامه پیدا می‌کرد جز نامی از اسلام باقی نمی‌ماند.

حال که عربستان می‌خواهد پوستین نفاق را کنار بگذارد و آشکارا اسلام را ریشه‌کن کند، تنها راه نجات اسلام اصیل، قیام حسینی است به‌عبارتی‌دیگر سیاست یزیدی، قیامی حسینی می‌طلبد اما اینکه تعیین زمان قیام در اختیار ولی‌فقیه است زیرا او آگاه به زمانه است و موقعیت مناسب برای قیام را او می‌تواند تشخیص دهد و تنها او در زمان غیبت حق صدور فرمان جهاد را داراست.