نه رفع حصر، نه اعدام

عده ای در کشور، ساز رفع حصر می زنند و از آن طرف عده ای دیگر به دنبال اعدام آقایان موسوی و کروبی هستند. اما در این بین حق با کدام گروه است؟

اگرچه آقایان موسوی و کروبی در سطحی نیستند که «سران فتنه» نامیده شوند اما در دامن زدن به آتش اختلافات و نزدیک کردن نظام به لبه پرتگاه بسیار مؤثر بودند.  همانطور که می دانید، فتنه 88 صرفا یک آشوب داخلی نبود بلکه طرح براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران از سوی غرب بود و رهبران فتنه در ایران، آلت دست کشورهای غربی بودند که با حماسه 9 دی فلج شدند.

بعد از تصمیم نظام بر حصر آقایان موسوی و کروبی، معاندان نظام دو خط رفع حصر و اعدام آن ها پیگیری کردند اما با درایت رهبری هیچ کدام به نتیجه نرسید. شاید بگویید اعدام آن ها از سوی جریان موافق نظام پیگیری می شده نه مخالفان اما شواهد و قرائن چیز دیگری نشان می دهد. اگر موافقان نظام می گویند در صورت محاکمه جرم آن ها کمتر از اعدام نیست، به دنبال اعدام کردن نیستند. آنها فقط به حکم قضایی محاکمه اشاره می کنند و اگر کسی از موافقان واقعا به دنبال اعدام کردن آن ها باشد، باید به پیامدهای آن نیز فکر کند و در رأی خود تجدید نظر کند.

امروز برخی ایراد می گیرند که چرا بدون محاکمه، دستور حصر آقایان موسوی و کروبی صادر شده است؟ این افراد به طیف های مختلفی تقسیم می‌شوند. برخی واقعا فکر می کنند که  در صورت محاکمه می توانند با سیاسی کاری، رأی دادگاه را عوض کنند که این نگاه، ساده لوحانه است. برخی دیگر تنها به قانون اساسی نگاه می کنند و تلاش می کنند نظام را به آنچه درست می پندارند وادار کنند اما باید به این نکته توجه کرد که مصالح نظام بالاتر از متن یک بند قانون اساسی است حتی در نگاهی عالی تر قانون اساسی این اجازه را به رهبری می دهد که در مواقع ضروری احکامی صادر کند که در قانون اساسی وجود ندارد.(حکم حکومتی) البته حکم حکومتی نباید آنقدر تکرار شود که جای قانون را بگیرد. در بحث نظری، قضاوت از شئون ولی فقیه است که هیچ فقیهی در آن تشکیک نکرده و اجماع فقهاء بر شأن قضاوت ولی فقیه است. حال در اینکه چرا برخی رأی قاضی دادگاه را می پذیرند ولی رأی ولی فقیه را نمی پذیرند، باید تأمل کرد.

تنها به یکی از پیامد های پیامدهای اعدام اشاره می کتم تا شرایط برای ما روشن تر شود. آقایان موسوی و کروبی برای جریان معاند نظام، مهره هایی سوخته هستند اما اگر بتوانند جریان را به سوی اعدام آن ها پیش ببرند، می توانند از فرایند شهید سازی برای جریان خود نهایت استفاده را ببرند. این دو نفر بعد از اعدام، بت هایی می شوند که تا چندین سال می توان از آنها برای جذب مردم استفاده کرد و این جریان می تواند فتنه ای دیگر به پا کند و آرامش جامعه را به هم بزند. برقراری آرامش در جامعه از مصالح عالی نظام است که هرکس تلاش کند آن را به هم بزند به مردم و نظام خیانت کرده است.

بیشتر بخوانید:

«افسانه حصر»؛ آنچه به هواداران فتنه گفته‎اند؛ آنچه واقعیت دارد!